effathe's soup

“ A gdybym tak się
nigdy
Tobie,
Wam
nie przytrafiła?

Gdyby Wasze
telefony
wolne od zawsze były
od mojego imienia
na wyświetlaczach?

Jaki byłby Twój
kolejny dzień
bez mojego
"dobranoc"?

Co by było,
gdyby nigdy mnie
nie było
lub gdybym nagle
zniknęła?

Gdyby śmiech mój
na zawsze
był dźwiękiem
nigdy nie słyszanym?

Gdybym nigdy
Ciebie,
Was,
nie doprowadziła
do złości,
wzruszeń,
chęci?

Gdybyście nigdy
nie widzieli,
jak włosy ruchem dłoni
poprawiam,
jak mrużę oczy,
jak Was chcę?

Czy tęsknić można
za czymś,
czego się nigdy
nie miało?

I czy tęsknoty tej
warta bym była?

I gdy telefon mój
Waszych imion
nie wyświetla -
obyście nigdy
nie poczuli, jak ja,
kolejnego dnia
bez "dobranoc". ”

Reposted from heavencanwait via brystol

“ Nie umiem sobie znaleźć miejsca na świecie - wyznała Natalia. - Mam dwadzieścia pięć lat, dyplom zrobiłam na piątkę, jestem wykształcona. I nadal nic nie rozumiem. Nie wiem, czego naprawdę chcę. Czasem mi się zdaje, że do tego stopnia nie wiem, że aż mnie prostu nie ma. Co jest najważniejsze? Jak mam żyć, żeby to było dobre życie? Wciąż próbuję postępować właściwie - i wciąż popełniam błędy, mylę tropy. Kiedy to się skończy? ”

Reposted from cudoku via karmacoma

“ Najpiękniejsze relacje w naszym życiu to te, których nikt się nie spodziewał. Te, które wzbudzają takie zdumienie, że masz ochotę powiedzieć o nich światu. Przecież podświadomie czujesz, że takie uczucia trzeba wykrzyczeć. Najpiękniejsze relacje to te, o których sam myślisz: 'Cholera, i kto by pomyślał?' ”

Reposted from punkahontaz via miscauliflower

“ Gdzie te czasy, kiedy pułkownik Wieniawa-Długoszowski przesłał znajomej damie bukiet kwiatów, a w załączonym liściku napisał: „Szanowna Pani! Zeszłej nocy śniła mi się Pani w taki sposób, że poczułem się zobowiązany". ”

Reposted from panikea via miscauliflower

“ Bolało mnie, że o mnie zapomniała. Ale jeszcze bardziej bolało mnie to, że sprawiłem, że chciała o mnie zapomnieć. Zostawiłem ją na rozstaju dróg. Zupełnie zagubioną i ubrudzoną resztkami złudzeń, w które tak wierzyła. Wierzyła we mnie. A ja zdaje się byłem wtedy zbyt nierozsądny, żeby być dla niej kimś więcej niż iluzją. Z czasem zrozumiałem, że całą sytuację zinterpretowała tak, jakbym wbił jej nóż w serce i przekręcił. To dlatego z jej ust zamiast słodkiego śmiechu wylała się jak krew cała fala gorzkich słów. Wtedy nie rozumiałem. Dzisiaj wiem wszystko. Powinienem wziąć ją za rękę i przeprowadzić przez to co było dla niej niezrozumiałe. Powinienem być obok w te noce, kiedy płakała wewnątrz siebie z bezradności. Bo ona taka była, że nie potrafiła płakać łzami. Płakała w sercu. Powinienem być wtedy, chociażby po to żeby pogłaskać jej włosy. Ucałować czoło. Ale byłem tchórzem. Teraz muszę patrzeć jak ktoś inny obmywa jej rany i koi zmysły. Tworzy jej historię. A ona - ona mnie już nie chce. Nie chce nawet w swoich wspomnieniach. I to boli. Tak, że w duszy gasną wszystkie gwiazdy. Przecież wiem, że straciłem niebo. ”

Reposted from MsChocolate via miscauliflower